Ciekawostką jest fakt
Montaż Lanosa w Polsce z zestawów SKD w Fabryce Samochodów Osobowych rozpoczęto 30 września 1997 roku. Początkowo z silnikami 1,5 8V oraz 1,6 16V.
Już w 1998 roku rozpoczęto produkcję tego pojazdu z wykorzystaniem 60% części polskich (przede wszystkim zmieniono typowo koreańską tapicerkę oraz fotele, nie zapewniające odpowiedniego komfortu europejczykom). Udział polskich części stopniowo rósł i w 1999 roku wynosił 71%, 2000 - 81%, 2001 - 93%, ostatecznie Lanosy produkowane były z 98% wykorzystaniem części polskich.
Ciekawostką jest fakt, że wersja 3 drzwiowa w dalszym ciągu była montowana, ale tym razem z zestawów CKD, wycofano ją z oferty w 2002 roku. W tym samym roku wycofano z oferty silnik 1,5 8V, gdyż nie był on w stanie spełnić normy czystości spalin Euro 3.
W 2000 roku ruszył eksport polskich Lanosów na Ukrainę, w pierwszym roku wysłano prawie 1300 aut, eksport ten stopniowo rósł aby osiągnąć w 2007 roku ponad 60 tys. egzemplarzy.
Wraz z wycofaniem się w 2004 roku Daewoo z FSO postanowiono zmienić nazwę pod jaką sprzedawany był ten pojazd na FSO Lanos. Pierwsze egzemplarze pod nową marką trafiły do salonów sprzedaży w październiku tego roku. Rok później wycofano z oferty silnik 1,5 16V, gdyż istniała konieczność jego importu z Korei.
Modele eksportowe na Ukrainę dalej oferowane były z jednostkami 1,5 8V jak i 1,6 16V oraz pod marką Daewoo (na Ukrainę trafiły również małe partie pod marką FSO), natomiast na polskim rynku jedynymi jednostkami napędowymi były 1,4 8V i 1,6 16V produkowane w rumuńskim zakładzie Daewoo Automobile Romania. W kwietniu 2007 roku FSO wprowadziło do oferty model Lanos plus, który był atrakcyjniejszą wersją wyposażeniową Lanosa. Od połowy 2008 roku na rynku polskim dostępne były jedynie Lanosy plus.
3 października 2008 roku nastąpiło planowane zakończenie produkcji Lanosa w zakładzie na Żeraniu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Daewoo_Lanos
Wyposażenie
Wyposażenie
W standardzie wszystkie wersje były wyposażane w poduszkę powietrzną kierowcy, tylne siedzenia składane w proporcji 60/40 i regulowaną w pionie kolumnę kierownicy.
Aveo I generacji było oferowane w czterech wersjach wyposażenia:
Base
Base+
LS
LT
Po wprowadzeniu do sprzedaży II generacji (czyli T300), Aveo I otrzymało nazwę Aveo Classic, jednocześnie ograniczono wybór oferowanych wersji do dwóch:
Base
Base+
Auto seryjnie jest wyposażone m.in. w czołowe, boczne i kurtynowe poduszki powietrzne, systemy ABS, BAS, TCS, HSA oraz ESC, czujniki parkowania oraz elektryczne szyby przednie. Klimatyzacja jest dostępne w droższej wersji LT.
W bogatszych wersjach można znaleźć ABS, obrotomierz, 14- i 15-calowe koła ze stopów lekkich, układ kierowniczy ze wspomaganiem, podłokietnik przy fotelu kierowcy, elektrycznie sterowane szyby i lusterka (wraz z podgrzewaniem), centralny zamek, kluczyk z pilotem, radio z odtwarzaczem CD, klimatyzację z filtrem powietrza, przednie światła przeciwmgielne, poduszkę powietrzną pasażera, poduszki boczne. Warto odnotować, że na polskim rynku można do wszystkich wersji silnikowych dokupić amortyzatory gazowe (zamiast seryjnych olejowych).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Chevrolet_Aveo
Pierwsze pojazdy napędzane parą
Pierwsze pojazdy napędzane parą (1769-1830)
Powóz parowy konstrukcji Richarda Trevithicka stosowany w Londynie z 1802
Lokomotywa Trevithicka
Rakieta Stephensona
Lokomotywa Johna Blenkinsopa z 1812
Pojazd Siegfrieda Marcusa z 1889
Ford Model T z 1911
Jednak pierwszym udokumentowanym pojazdem napędzanym silnikiem cieplnym był parowy wehikuł francuskiego inżyniera wojskowego, Nicolasa-Josepha Cugnot, zbudowany w 1769. Pojazd Cugnot?a przeznaczony do ciągnięcia dział, był napędzany prymitywną, dwucylindrową maszyną parową, która umożliwiała jego ruch z prędkością zaledwie 4 km/h. Dlatego też, pojazd ten nie doczekał się uznania ówczesnych ludzi i szybko odszedł w zapomnienie.
W 1801 angielski inżynier Richard Trevithick reaktywował ideę użycia maszyny parowej do napędzania pojazdu. Udoskonaliwszy maszynę parową, zastosował ją do napędu, ?lokomotywy drogowej? i jako pierwszy w świecie, w 1804 przejechał pomyślnie 150 km, zabierając jednocześnie 12 pasażerów. Parowóz ten nie odniósł jednak sukcesu finansowego, i dlatego też często błędnie podaje się Rakietę George?a i Roberta Stephensonów jako pierwszy parowóz świata. Został on skonstruowany w 1829, właściwie była to udoskonalona wersja parowozów konstruowanych w poprzednich latach (pierwszą linię kolejowa George Stephenson uruchomił już w 1825). W Rakiecie zastosowano wielorurowy kocioł, który znacznie poprawił jej osiągi. Zbudowano ją głównie dla uczestnictwa w konkursie Rainhill Trials, którego zwycięska maszyna miała być używana przez kolej Liverpool ? Manchester. Rakieta zwyciężyła, ponieważ jako jedyna przetrwała wszystkie próby, a jej osiągi odpowiadały organizatorom. 15 września 1830 miał miejsce pierwszy śmiertelny wypadek w historii kolei ? podczas oficjalnego otwarcia linii Liverpool ? Manchester, zginął William Huskisson.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_motoryzacji